Το συστατικό στοιχείο των δημιουργιών του Νίκου Παπαδόπουλου είναι η κουκκίδα από μολύβι ή μάλλον χιλιάδες κουκκίδες, παρατεταγμένες η μία δίπλα στην άλλη. Καθώς το παρελθόν, από τη φύση του (ή τουλάχιστον στα πλαίσια της δικής μας αντίληψης για το χρόνο), είναι αυτό που δημιουργεί το παρόν, τα έργα του Παπαδόπουλου απεικονίζουν λεπτομέρειες από σκηνές του νεορεαλιστικού ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του ᾽50 και του ´60, ενός πολιτιστικού κινήματος που πραγματευόταν τις καθημερινές συνθήκες της εποχής εκείνης η οποία χαρακτηριζόταν από την αστική τάξη και τη ζωή των απλών ανθρώπων.
Το συστατικό στοιχείο των δημιουργιών του Νίκου Παπαδόπουλου είναι η κουκκίδα από μολύβι ή μάλλον χιλιάδες κουκκίδες, παρατεταγμένες η μία δίπλα στην άλλη.
Καθώς το παρελθόν, από τη φύση του (ή τουλάχιστον στα πλαίσια της δικής μας αντίληψης για το χρόνο), είναι αυτό που δημιουργεί το παρόν, τα έργα του Παπαδόπουλου απεικονίζουν λεπτομέρειες από σκηνές του νεορεαλιστικού ελληνικού κινηματογράφου της δεκαετίας του ᾽50 και του ´60, ενός πολιτιστικού κινήματος που πραγματευόταν τις καθημερινές συνθήκες της εποχής εκείνης η οποία χαρακτηριζόταν από την αστική τάξη και τη ζωή των απλών ανθρώπων. Αυτές οι λεπτομέρειες από διάφορες σκηνές ταινιών, ανασυνθέτουν το σύνολο – από μια συγκεκριμένη σκηνή μιας συγκεκριμένης ταινίας, μιας συγκεκριμένης εποχής, μιας συγκεκριμένης χώρας που έχει τη δική της ιστορία και που έχει εξελιχθεί στη σημερινή πραγματικότητα.
Στην προσπάθειά μας να κατανοήσουμε την ιστορία του κόσμου μας, αναζητούμε θραύσματα. Σιγά σιγά με μεγάλη σχολαστικότητα, συλλέγουμε τα ίχνη που θα ανασυνθέσουν τη συνολική εικόνα της πληροφορίας. Σκαριφήματα ζώων και καθημερινών σκηνών σε πέτρα και χώμα είναι τα ίχνη που άφησαν πίσω τους παλαιοί πολιτισμοί, και κατ´ επέκταση αποτελούν τον τρόπο που επικοινωνούμε μαζί τους σήμερα, υπενθυμίζοντάς μας ότι όλα, όπως η άμμος και το χώμα που συνθέτουν τη γη που πατάμε είναι απλώς μικροσκοπικές ψηφίδες που συγκροτούν ένα ψηφιδωτό, ένα σύνολο.
Σοφία Μαυρουδή
Επιμελήτρια
